[WYWIAD] z Anetą Krasińską.

https://www.facebook.com/krasinskaaneta/

Dzisiaj zapraszam wszystkich na wywiad z Anetą Krasińską, autorką książek: Finezja uczuć, Szukając szczęścia oraz Odroczone nadzieje.

Autorka o sobie:

„Głodna życia i nowych wyzwań, które inspirują mnie do działania i pozwalają czerpać energię do pracy. Najlepiej odpoczywam w otoczeniu przyrody i zabytków. Z filiżanką słodkiej kawy zasiadam do czytania powieści obyczajowych lub kryminałów. W powieściach poruszam problemy kobiet walczących z przeciwnościami losu. Zadebiutowałam w 2014 roku powieścią „Finezja uczuć”, ukazującą trudne ludzkie wybory i ich konsekwencje.” (http://anetakrasinska.blogspot.de/)

Pisarkę bliżej poznacie odwiedzając:

Fanpage: TUTAJ

Bloga: TUTAJ.

Recenzja:

Finezja uczuć

Szukając szczęścia

Odroczone nadzieje

1. Jak zaczęła się Twoja przygoda z pisaniem książek?

Jak to zwykle bywa, życiem rządzą przypadki. Tak też było ze mną. Nie lubię stać w miejscu i czekać, aż los uśmiechnie się do mnie, dlatego pewnego dnia wzięłam sprawy w swoje ręce i postanowiłam spróbować czegoś nowego…

2. W swoich książkach traktujesz o bardzo trudnych, często kontrowersyjnych sprawach.

Sama nie wiem, jak to się dzieje, ale wokół jest tyle trudnych tematów, a reakcje ludzi bywają zdumiewające i nieoczekiwane, dlatego lubię stawać w roli obserwatora i snuć opowieść tak, jak sama to odczuwam. Zdecydowałam się na pisanie o sprawach, które dotykają każdego z nas, bo mam poczucie, że za każdym razem jest coś jeszcze do powiedzenia. Coś, co pozwoli Czytelnikowi spojrzeć inaczej na swoje życie. Kto nie lubi czytać o tym, co nas śmieszy czy doprowadza do łez? To właśnie życie pisze najciekawsze i często najbardziej skomplikowane scenariusze, które ja jedynie „ubieram w słowa”.

3. Piszesz książki – to już wiemy, a czy lubisz czytać? Wolisz rodzimych pisarzy, a może zagranicznych? Jaki gatunek lubisz najbardziej?

W zasadzie moje pisanie wyrosło na kanwie czytania książek. To jest to, co uwielbiam robić w wolnych chwilach.

Od czasu do czasu lubię przeczytać jakiś kryminał. Co mnie w nich pociąga? To proste – uwielbiam szukać podejrzanych. Podążam ścieżkami wyznaczonymi przez autora, ale wciąż wnikliwie obserwuję wszystkich bohaterów i żadnemu nie ufam.

Lubię też czytać fabularyzowane biografie. Irving Stone zauroczył mnie „Udręką i ekstazą”, w której pochylił się nad losami nieprzeciętnego artysty, jakim był Michała Anioł. To właśnie dzięki temu sięgnęłam po kolejną powieść tego autora, która na długo pozostanie w mojej świadomości, a mowa o biografii Vincenta van Gogha. Ostatnio skończyłam czytać biografię Zygmunta Freuda. Te teksty stają się dla mnie inspirację, dlatego przywołuję je, pisząc kolejne powieści. Z nich też pochodzą cytaty, które umieszczam w swoich książkach.

4. O czym będzie Twoja kolejna książka?

Kolejna powieść zatytułowana W sieci uczuć ukaże się wiosną i opowiada o losach Kamili, która stara się być pilną studentką, idealną córką i doskonałą pracownicą, jednak umiejętne pogodzenie tych wszystkich obowiązków wymaga ogromu poświęcenia i w efekcie graniczy z cudem. Gdy do tego dochodzi jeszcze niespełniona, a może nieuświadomiona miłość z czasów studenckich, dziewczyna zaczyna się gubić w sieci własnych uczuć. Przypadek sprawia, że na jej drodze staje kolejny mężczyzna, ale związek szybko okazuje się toksyczny. Wbrew naciskom matki Kamila odważnie stawia swoje życie na głowie i pakuje walizki, chcąc poszukać szczęścia zagranicą.

W Berlinie musi się zmierzyć nie tylko z nowymi obowiązkami w pracy, wielokulturowym społeczeństwem, ale również odnaleźć się w obcym kraju, gdzie tak trudno trafić na kogoś życzliwego.

Kiedy wreszcie wydaje się, że pokonała już wszystkie schody w drodze na szczyt, zjawia się Tomasz i uświadamia jej, jak bardzo jej dotychczasowe życie było puste…

5. Co Cię najbardziej motywuje do pisania?

Pisanie jest zajęciem, które wymaga ode mnie skupienia i wyciszenia się, ale jak każdy, mam chwile zwątpienia, dlatego potrzebuję wsparcia moich najbliższych. Uwielbiam też rozmawiać z zaprzyjaźnionymi blogerkami, które nie ustają w wysiłkach i wciąż mi powtarzają, że warto próbować. Mam też w swoim otoczeniu dwie przyjazne dusze, które znajdują czas i chęci, by czytać to, co napisałam i udzielać mi cennych wskazówek – Pani Ewo, Aniu – dziękuję za każde słowo bez względu na to, czy jest to pochwała, czy konstruktywna krytyka.

6. Jak udaje Ci się pogodzić pracę zawodową z pasją powieściopisarki?

Nie byłabym w stanie połączyć życia zawodowego i pasji pisania, gdyby nie mój mąż, który wspiera mnie w domowych obowiązkach, i dzieci, które poświęcają mi trochę czasu wolnego, jaki przeznaczam na pisanie.

7. Czy byłabyś skłonna porzucić pełnoetatową pracę na rzecz pisania książek?

Przyszłość pokaże…

8. Musisz być bardzo zorganizowaną osobą, skoro udaje Ci się pogodzić obowiązki zawodowe z pisaniem. Ile czasu dziennie poświęcasz na pisanie?

Rzeczywiście jestem zdyscyplinowana i potrafię sobie zorganizować pracę tak, by wciąż iść do celu. Czasem piszę codziennie przez godzinę czy dwie i taki system lubię najbardziej, ale nie zawsze jest to możliwe i wówczas siadam przed komputerem tylko wtedy, gdy mam wolną chwilę.

9. Czy oprócz pisania posiadasz inne pasje?

Kocham kwiaty, dlatego wciąż przekopuję mój ogródek i każdego roku organizuję go na nowo -może nie do końca, ale zawsze mam w nim coś do zrobienia. Wówczas najlepiej odpoczywam psychicznie, a poza tym mam czas, by spokojnie wszystko sobie poukładać w głowie, by siadając do pisania nie zastanawiać się nad tym, co chcę opowiedzieć.

10. Wiadomo, że każdemu trudno jest przyjąć nieprzychylne słowa, tym bardziej, gdy się spędziło nad napisaniem książki wiele długich godzin. W jaki sposób reagujesz na krytykę?

Konstruktywna krytyka sprawia, że chcę więcej, lepiej, ładniej, więc takie uwagi motywują mnie pozytywnie, a przy tym, jeśli robią to osoby, którym ufam i wiem, że nie mówią tego, tylko dlatego, by mi dopiec, to nie mam z tym problemów. Przeciwnie, doceniam szczerość i chęć pomocy. Nie znoszę ignorancji i braku szacunku do mojej pracy, więc na to się nie godzę.

11. Na koniec, może zachęcisz czytelników, aby sięgnęli po Twoje książki.

Staram się, aby każda z moich powieści poruszała inny temat, a bohaterowie byli zróżnicowani charakterologicznie i prezentowali różne postawy wobec problemów, z jakim się borykają. W Finezji uczuć pokazałam, z jakimi rozterkami borykają się ludzie żyjący w związku, który już dawno wypalił się, a jedyne co ich łączy to spłata kredytu zaciągniętego na budowę domu. Szukając szczęścia to powieść, w której chwile dramatyczne dla rodziców dzieci niepełnosprawnych przeplatają się z radością z najmniejszych, czasem przyziemnych spraw, jakich zapewne nie dostrzegliby, mając zdrowe, uśmiechnięte pociechy. Odroczone nadzieje dotykają kwestii przewlekłej choroby, na którą dotychczas nie wynaleziono lekarstwa, a każdy dzień pogrąża chorego i jego najbliższych w otchłani niepewności. Latem ukaże się powieść zatytułowana W sieci uczuć, której akcja rozgrywa się poza granicami Polski, a szczególny nacisk chciałam położyć na samotność i brak zrozumienia ludzi emigrujących, by zarobić na godne życie.

Za każdym razem staram się zaskoczyć czytelnika formą, by całość nie znudziła i na dłużej zapadła w jego świadomości…

Bardzo dziękuję Anecie, za poświęcony czas i udzielenie odpowiedzi na pytania. Mam nadzieję, że dzięki lekturze wywiadu lepiej poznacie autorkę i jeśli jeszcze nie czytaliście jej książek, wkrótce to nadrobicie. Autorce życzę samych sukcesów, a Wam polecam książki Anety Krasińskiej.